Gisteravond belde Marian, ze was heel verdrietig en vroeg of ze even met me mocht praten want ze kende verder niemand hier.
2 Maanden terug is haar man plotseling overleden en heb ik de uitvaart mogen verzorgen. Ze woonden pas 8 maanden in Overbetuwe en omdat ze altijd alles samen deden hadden ze nog geen sociaal netwerk opgebouwd hier. De 3 kinderen en kleinkinderen wonen allemaal in het westen.
Marian ik kom naar je toe, drinken we koffie en krijg je van mij heel veel knuffels ????zei ik.
Ik had nog een afspraak staan voor die avond maar heb die natuurlijk afgezegd want wat is op zo’n moment belangrijker dan er zijn voor iemand die liefde en aandacht zo nodig heeft.
We hebben koffie gedronken en veel gepraat, samen heel wat traantjes weggeveegd maar ook gelachen.
Marian heeft nog diezelfde avond haar zoon gebeld en uitgelegd dat ze graag bij hen in de buurt wil wonen maar niet weet hoe ze dat allemaal zelf moet regelen.
Ze belde mij vanmorgen: Mieke ik heb voor het eerst sinds tijden weer een hele nacht kunnen slapen, dankjewel dat je er voor mij was!
Dit weekend komen haar 3 kinderen bij haar en gaan ze plannen maken. Het komt vast allemaal weer goed met Marian.
Oh en i.v.m. privacy heb ik haar Marian genoemd en dat vond ze oké.