De afgelopen maanden heb ik veel verschillende uitvaarten mogen organiseren. Uitvaarten die anders dan anders waren door Corona en waarin ik vooral vaak de onmacht voelde van de families. Niet mogen, niet kunnen.
De uitvaart op Natuurbegraafplaats Heidepol in Arnhem waar maar 30 personen aanwezig zijn bij de uitvaart van een vader, opa en geliefde partner. Omdat de coronamaatregel niet toestaat dat mensen elkaar aanraken, brak mijn hart toen de geliefde partner van de overledene alleen aan een kant van de kist zat, intens verdrietig en niemand haar kon troosten, geen hand, geen arm, geen knuffel, helemaal niets. Er ging zoveel eenzaamheid vanuit dat zelfs ik een brok in mijn keel kreeg.
Het was zo onmenselijk, zo niet te begrijpen. Ik heb nog steeds via de app contact met deze lieve vrouw.
En dan de uitvaart van een vader. Ook hier een uitvaart in kleine kring. Omdat deze meneer een bekende was in het dorpsleven zijn we door het dorp gelopen en heeft iedereen langs de kant van de weg een bloem op de rouwauto gelegd. Daarna zijn we in kleine kring naar het crematorium gegaan. Na afloop van de bijeenkomst is bijna iedereen naar het huis van meneer gegaan en heeft daar soep en broodjes gegeten in zijn huis en tuin.
De familie vertelde me later dat ze het eigenlijk wel heel fijn vonden dat het zo klein en intiem was. Er was zo alle tijd en aandacht voor elkaar. Deze familie nam eigen verantwoordelijkheid i.v.m. corona. Hier werd dus volop geknuffeld.
En dan de uitvaart van een jongeman die door een hartaanval was overleden. Het werd een hele kleine intieme uitvaart met alleen de naaste familie en een paar vrienden. We namen afscheid in boerderij Moskowa in Arnhem, de familie zat rondom de kist, zijn kinderen spraken, zijn muziek werd gedraaid en na afloop deden we hem uitgeleide naar crematorium FineVita.
Deze familie was heel blij dat het zo intiem kon. Het voelde heel warm om zo afscheid te nemen waren hun woorden.
Kort geleden een uitvaart op de prachtige Natuurbegraafplaats Mookerheide in Nijmegen. Hoe de overledene aankwam op de Natuurbegraafplaats en zeker 60 wielrenners een eerbetoon brachten. In de stromende regen waren ze op hun fiets gestapt om hun vriend en collega een laatste groet te brengen. Het ontroerde mij heel erg om dit mee te maken. In de stromende regen hebben we hem naar het graf gebracht.
Ik heb afgelopen week via live-streaming naar de uitvaart van een mooie, eigenzinnige en sterke “Vrouw met Lef” gekeken. Samen met haar heb ik verschillende thema-avonden georganiseerd voor het vrouwennetwerk in Overbetuwe. Ze is gestorven aan Corona.
Iedere uitvaart is anders, ook in deze tijd. Men denkt er is weinig mogelijk want we mogen niets. Maar dit is niet zo, door creatief mee te denken is er nog heel veel mogelijk.